DERSIM MAMIKIYE

Tarihte cereyan etmiş önemli olaylar ele alınırken birçok insan atalarının bu olaylar karşısındaki duruşunu merak eder. Atalarının duruşuyla ya övünür yada utanc duyar. Ermeni soykırımıda böyle bir durumdur. Bundan yaklaşık bir yıl önce birçok uluslarası televizyon kanalında da yayınlanan Ermeni soykırımı üzerine bir fransız belgeseli izlemiştim. Belgeselde uzun uzun ermeni soykırımı anlatılırken, soykırım sırasında ermenilerin dersim bölgesinden büyük destek gördüğüne vurgu yapıldı. Tabiiki bu durum beni çok gururlandırdı.Yine son günlerde bir kitap okumaktayım. Ager Meyer Benedictsen, Harput'ta bulunurken Ermeni soykırımı olur. Ve yazar memleketine döndükten sonra 1915 yılında gördüklerini kaleme alır. Ve kitabın bir yerinde ayrıntılarına kader katliamları anlatırken aynen şu satırlar yer almaktadır: ''Talat'ın soykırım emrine rağmen yerleşik bir halkı olan dersim bölgesi ermenilere kapılarını açtı ve ekmeğini onlarla bölüştü Buraya ulaşan ermeniler canlarını kurtarabildiler'' Evet, bu ifadeler beni birkez daha gururlandırmıştır. Yukarıda belirttiğim gibi insanlar ya atalarının yaptıklarıyla gurur yada utanc duyarlar. Ne mutlu Dersim milletine ki atalarının bu duruşundan ötürü gurur duymaya layık olmuşlardır.